ANNIBAL

I.

ANNIBAL

Carthaginensium Dux, Amilcaris fil. quem adhuc impuberem iureiurandô ante aras pater astrinxisle fertur, ut quam primum per aetatem liceret, arma contra Romanos sumeret. Sil. Ital. l. 1. v. 104.

Olli permulcens genitor caput, oscula libat,

Attollitque animos hortando, ac talibus implet:

Gens rediviva Phrygum Cadmaeae stirpis alumnos

Foederibus non aequa premit: si fata negârint

Dedecus id patriae nostrâ depellere dextrâ:

Haec tua sit laus, nate, velis: age concipe bella

Latura exitium Laurentibus: horreat ortus

Iam pubes Tyrrhena tuos, partusque recusent

Te surgente, puer, Latiae producere matres.

Quibus Annibal sie respondit respondit v. 114.

Romanos terrâ, atque undis, ubi competet aetas,

Ferrô, ignique sequar, Rhoetaeaque fata revolvam.

Non superi mihi, non Martem cohibentia pacta,

Non celsae obstiterint Alpes, Tarpeiaque saxa.

Hanc mentem iuro, nostri per numina Martis,

Per manes, Regina, tuos.

Successit Asdrubali, an. aetat. 26. statimque in Hispania res feliciter gessit, Salamancâ Vaccaeorum, et Saguntô, post 7. mensium obsidionem, captis. Gallos ad Rhodanum superavit; Alpes pervias fecit, et Montem rupit acctô, uti loquitur Iuvenal. Sat. 10. v. 153. In Italiam venit, cum exercitu 90000. peditum et 12000. equitum, captô intra triduum Taurinô, hîc Scipionem vicit, Titum Sempronium Consulem apud Trebiam superavit; Flaminium Consulem ad Trasimenum lacum fudit, 15000. Romanorum caefis. A. Q. Fabio Maximo paulatim imminutus, postea, resumptis viribus; Paulum Aemylium, ae Terentium Varronem Consules apud Cannas vicit; 40000. peditum, et 2700. equitum caesis, tribusque ac dimidiô modiis annulorum Carthaginem missis. Castris deinde prope Romam positis,

Nil actum est, inquit, nisi Paenô milite portas

Frangimus, et mediâ vexillum pono Suburrâ.

Tempestate autem coactus in Campaniam venit, cuius delitiis fractus, mox a Marcello apud Nolam victus, et auditô, fratrem Asdrubalem a Cl. Nerone victum et occisum, gravissime perculsus est. Postea a Sempronio Graccho, magnâ suorum clade repulsus, navali pugnâ, ad Eumenem victus venit. Deinde Carthaginem rediit, ut eam a P. Scipionis Africani obsidione liberaret, cum quo apud Zamam oppid. congressus 20000. Poenorum amisit, fere totidem captis. Ipse ad Antiochum fugit, a quo auxilium et vires sumpsit, cum quo etiam postremo superatus. est. Ceterum a Romanis postulatus, apud Antiochum et Prusiam Reges, ipsorum fidem suspectam habens, haustô, quod annulo inclusum gestabat venenô, se ipsum confecit. An. aetat. 64. Urb. Cond. 571. An. Mund. 3871, ante Christum Natum 183. Quidam ferunt, lapidibus obrutum fuisse a Carthaginensibus, ob rem male gestam; Livius vero scribit eum cruci affixum fuisse: Nicephorus Gregoras in Synesium De insomniis: Α᾿ννίβας ὁ Καρχηδόνιος ἡττηθεὶς ὑπὸ τȏυ Α᾿φρικανοῦ Σκιπίανος, ἔφυγεν εν Βιθυνίᾳ πρὸς τὸν Προυσίαν. Μετ᾿ οὐ πολὺ δ᾿ εν τῆς ῾Πώμης ἀυτόθι ἐπιδημήσας Τί???ος ὁ ςτρατηγὸς διὰ χρείας ἑτέρας, καὶ θεασάμενος τὸν Α᾿ννίβαν, καὶ την` δεινό τητα, καὶ ἐμπειρίαν τȏυ ἀνδιὸς ὑποπτεύσας, μήποτ᾿ αυθις ἀνακάμψῃ πρὸς Καρχγδόνα καὶ Λιβύην, ἐμελέτησε λάθρα ἀυτὸν πικρῶς ἀποκτεῖναι, Ὁ δὲ δἰ ενυπνίων τνπν???νοὺς ὁ Α᾿νίβας, φαρμακοποσία ἑαυτὸν ἐξ ἀνθρώπων πεπόιηκε. (Anglice made himself away) Τελευταϊον δὴ τοῦ ο εἰπὼν, Α᾿ναπαύσωμεν ???δη ποτὲ την` πολλην` φροντίδα ῾Πωμαίων, ὃ δεινὸν ἡγήσαντο καὶ μαχρὸν μισομένου γέροντος ἀναμεῖναι θάνατον, ἀλλ᾿

ὥςπερ ὅρνιν ἀπτῆνα καὶ κόλουρον ὑπὸ γήρως γενό μενον ἀποκτεῖναι ζητοῦσι πικρῶς Iuvenal. Sat. 10. v. 159. de Annibale:

Exitus ergo quis est? ô gloria: Vincitur idem

Nempe et in exilium praeceps fugit; atque ibi magnus

Mirandusque cliens, sedet ad praetoria Regis,

Donec Bithyno libeat vigilare tyranno.

Finem animae, quae res humanas miscuit olim,

Non gladii, non saxa dabunt, non tela: sed ille

Cannarum vindex, ac tanti sanguinis ultor

Annulus. ----- ----- -----

Deingenio eius Liv. l. 21. c. 4. de excellentiâ eius et auctoritate lege cundem l. 28. c. 12. Militarem peritiam et artem ita miratus est Scipio, ut omnium Ducum seu Imperatorum hunc primum, secundum Pyrrhum, tertium semet ipsum pronuntiaret. Plut. in Pyrrho. Lucianus quoque, in Mortuorum Dialogis, Alexandrum, Annibalem, et Scipionem de primo loco inter Duces contendentes introducit. Verum ibi primum locum Minos Alexandro, alterum Scipioni, tertium demum Annibali tribuit. Cor. Nepos de eo ita scribit, in eius vita: c. 1. Si verum est, quod nemo dubitat, ut populus Romanus omnes gentes virtute superarit, non est inficiandum, Hannibalem tantô praestitisse ceteros Imperatores, quantô populus Romanus antecedat sortitudine cunctasrationes. Nam quotiescumque cum eo congressus in Italia est, semper discessit superiord: Quod nisi domi civium suorum invidiâ debilitatus esset, Romanos videtur superare potuisse. Sed multorum obtrectatio devicit unius virtutem. Sil Italicus l. 1. v. 242.

------ Primus sumpsisse laborem,

Primus iter carpsisse pedes, partemque subire

Si valli festinet opus, nec cetera segnis,

Quaecumque ad laudem stimulant, somnumque negabat

Naturae, noctemque vigil ducebat in armis:

Interdum proiectus humi:

et postea, v. 250. ------ Tum vertice nudo

Excipere insanos imbres, caelique ruinas.

Spectârunt Poeni, tremuitque exercitus Astur,

Torquentem cum telastovem, permixtaque nimbis

Fulmina, et excussos ventorum ex flatibus ignes

Turbatô tranfiret equô:

et postea, v. 259. Femineum putat inventâ iacuisse sub umbrâ:

Exercetque sitim, et spectatô fonte recedit.

Idem correptis sternacem ad proelia frenis

Frangere equum, et famam letalis amare lacerti:

Ignotique amnis tranare sonantia saxa

Gaudet, et adversâ populos arcessere ripâ.

Idem expugnati primus stetit aggere muri:

Et quoties campo rapidus fera proelia miscet,

Qua sparsit ferrum, latus rubet aequore limes.

Et sane Horatius Annibalem non nisi ab adversariis fortibus et bellicosis vinci posse innuit, in Odis. Ait enim l. 3. Carm. Od. 6. v. 33.

Non his iuventus orta parentibus

Infecit aequor sanguine Punicô.

Pyrrhumque et ingentem cecidit

Antiochum, Annibalemque dirum

Sed rusticorum mascula militum

Proles. ------ ------ ------

Abeodem Horatio l. 4. Carmin. Od. 4. v. 49. et Epod. Od. 16. v. 8. perfidus, et parentibus abominatus dicitur. Plura de Annibale vide apud Corn. Nep. in vita eius. Liv. Flor. Fustin. Orosium, Diodorum fragm. Polybium, Appianum, Eutropium, Zonaram, epitomen Virorumillustr. quae Plinio Iun. adscribitur. Nic. Lloydius.

II.

ANNIBAL

Rhodius, Dux item carthaginensis. Huius memmerunt Xenophon, l. 1. Hist. Graec. Diodor. Sic. l. 13. Trogus l. 19. c. 2. Mortuus est bellô Siculô annô 1. Olymp. 93. Inter huius obitum, et alterius Annibalis nativitatem, intersunt anni plus minus 160. Non potest itaque patruus fuisse magni illius Annibalis.

III.

ANNIBAL

dictus Senior, in sardinia a C. Sulpicio Paterculô, Consule Romano superatus; paulo post classe insuper amissâ, a suis in crucem actus est. Vide Liv. l. 42. c. 28, 29. Polyb. Diodor. Iustin. l. 33. c. 1. etc.

IV.

ANNIBAL

fil. Gisconis, nepos Hamilcaris, a Gelone an. 274. Urb. Cond. victi; a Carthaginensibus, Egestanis auxilio missus; aliquot primo urbes cepit, sed mox ab Hermocrate, exule Syracusano, male exceptus est, Diodor. Sic. Biblioth. Hist. Iustin. l. 22. 23.

V.

ANNIBAL

prioris Annibalis fil. ab Himilcone Duce in Lilybaeum, quod a Romanisoppugnabatur, ad Siculos in officio continendos missus est. Polybius. l. 1.